Φορέας Διαχείρισης

Η ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει αναπτυχθεί στην περιοχή και σχετίζεται άμεσα με το φυσικό περιβάλλον, μπορεί να χωριστεί στις παρακάτω κατηγορίες

ΑΛΙΕΥΤΙΚΗ  & ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Και στις λιμνοθάλασσες συναντάς τις μαγικές εικόνες που δημιουργεί η παραδοσιακή αλιεία, δραστηριότητα γνωστή σ’ ολόκληρο το πανελλήνιο για τις άπειρες ιδιαιτερότητές της. Η αλιεία γίνεται εδώ και αιώνες με παραδοσιακό τρόπο και εξακολουθεί να αποτελεί βασικό παράγοντα ευημερίας της τοπικής κοινωνίας. Πολλοί οι τρόποι εξαλίευσης μέσα από τη λιμνοθάλασσα, εντυπωσιάζουν σε ευρηματικότητα (οι χοβιοί και οι τσιπούρες πιάνονται ακόμη και με τα χέρια). Τράϊνες, παραγάδια, καλαμίδια, πυροφάνια όλα σε δράση αλλά και τα μοναδικά ανά την Ελλάδα «σταφνοκάρια» δηλαδή τα σκάφη με το οριζόντιο δίχτυ που με μοχλό ανεβαίνει απότομα όταν περνούν τα ψάρια και τα πιάνει. Όμως ο βασικός και γενικευμένος τρόπος αλιείας γίνεται στα «ιβάρια» με ειδικές παγίδες που τοποθετούνται στα στόμια επικοινωνίας των λιμνοθαλασσών με την ανοιχτή θάλασσα (Πατραϊκό Κόλπο). Τα ψάρια, καθώς βγαίνουν στην ανοιχτή θάλασσα για να γεννήσουν (ή για να βρούν δροσερά νερά το Καλοκαίρι και ζεστά το Χειμώνα) πιάνονται σ’ αυτές τις παγίδες που λέγονται «πήρες» και από εκεί τα βγάζουν με απόχες οι ψαράδες. Η ψαρο-γαστρονομία της περιοχής είναι φημισμένη. Κάθε είδος ψαριού έχει την εποχή του, δηλαδή μια περίοδο που είναι παχύ και που ωοτοκεί. Η καλύτερη περίοδος για τα περισσότερα είδη είναι μεταξύ Ιουλίου – Οκτωβρίου. Τότε οι ψαράδες παίρνουν από τις «μπάφες» (τους θηλυκούς κέφαλους), το περίφημο αυγοτάραχο. Κατά το χειμώνα, τα ψαρο-εδέσματα που βασιλεύουν είναι το Χέλι, το Λαυράκι και ο Γοβιός. Σε κάθε εποχή τα αλιεύματα μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους. Το χέλι, για παράδειγμα, μαγειρεύεται με 11 διαφορετικούς τρόπους. Πάντα, δεν λείπουν και τα παστά ψάρια, κυρίως κέφαλοι και τσιπούρες αλλά με πιο νόστιμο από όλα τον Σπάρο, που λόγω του πάχους του έχει διπλάσιο βάρος από τον αντίστοιχο ίδιας ηλικίας της ανοιχτής θάλασσας.
Ιχθυοκαλλιέργειες:Οι θαλάσσιες ιχθυοκαλλιέργειες αναπτύχθηκαν κυρίως στα Δυτικά παράλια και στις Εχινάδες νήσους μετά το 1990. Η παραγωγή τους σήμερα υπολογίζεται σε περισσότερο από 10.000 τόνους κυρίως σε λαβράκια, τσιπούρες.
Προϊόν Ονομασίας Προελεύσεως (ΠΟΠ): Η άμεση και έμμεση απασχόληση με τη λιμνοθάλασσα προσφέρει περισσότερες από 1000 θέσεις εργασίας

ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Μετά την σταθεροποίηση της κοίτης του Αχελώου και την ανάπτυξη του Αδρευτικού συστήματος, τεράσιες εκτάσεις έχουν αποδοθεί στην γεωργία στους κάμπους του Λεσινίου, Κατοχής, Νεοχωρίου, Ευνηχωρίου. Εχουν αναπτυχθεί μηχανικές καλλιέργειες βαμβακιού, μηδικής, καλαμπόκι κλπ, καθώς επίσης οπωροκηπευτικών, εσπεριδοειδών. Ενώ στους παρακείμενους λόφους σημαντική είναι η καλλιέργεια της ελιάς. Η κτηνοτροφική παραγωγή έχει εξίσου σημαντική παρουσία σε αιγοπρόβατα, μοσχάρια και χοιρινά μη σταβλισμένα.

Μια ακόμη παραδοσιακή δραστηριότητα που συγκαταλέγεται σ’ εκείνες που έχουν να επιδείξουν σπάνιας γραφικότητας εικόνες, είναι και αυτή της κτηνοτροφίας. Εκατοντάδες βοοειδή βόσκουν στους εκτενείς αλμυρόβαλτους της περιοχής, από μια τοπική ράτσα που έχει προσαρμοστεί να ζεί ελεύθερα χωρίς σταβλισμό. Πρόσφατα προστέθηκαν και κάμποσα βουβάλια. Μαζί τους, στην έκταση «Θολό», ένα κοπάδι άγρια άλογα συμπληρώνει την εικόνα του βουκολικού τοπίου.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΛΑΤΙΟΥ

Στην περιοχή του Μεσολογγίου συναντάμε δύο τέτοιους τόπους. Έναν στη θέση Τουρλίδα και έναν στη θέση Άσπρη. Οι παραγωγή αλατιού στην αλυκή που βρίσκεται στη θέση Άσπρη φτάνει τους 100.000 τόνους ποσότητα που αντιστοιχεί περίπου στο 60% της Ελληνικής αλατοπαραγωγής.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Τα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσας, τα διβάρια, οι γαΐτες, οι πελάδες, τα πουλιά, οι εθνικοί αγώνες των Ελεύθερων Πολιορκημένων είναι μερικά από τα στοιχεία που συγκίνησαν και συγκινούν επαγγελματίες και ερασιτέχνες ζωγράφους, φωτογράφους, κινηματογραφιστές.