Η ΟΡΝΙΘΟΠΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
Στην ευρύτερη υγροτοπική περιοχή έχουν μέχρι σήμερα παρατηρηθεί 290 είδη πουλιών. Από αυτά, τα 220 είδη απαντώνται κανονικά ενώ τα υπόλοιπα απαντώνται ακανόνιστα, περιστασιακά ή τυχαία. Τουλάχιστον 70 είδη είναι σπάνια και απειλούμενα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ενδιαφέρον των πουλιών κατανέμεται εποχιακά ως εξής :
Χειμώνας: Οι διαχειμάζοντες πληθυσμοί πάπιων και φαλαριδών παρουσιάζουν ένα μέσο ορό που για τα τελευταία 10 χρόνια προσεγγίζει τα 25.000 άτομα. Σε ορισμένα έτη ο πληθυσμός της Φαλαρίδας ξεπερνά το 1% του ευρύτερου Ποντοευρωπαικού πληθυσμού (>30.000 άτομα) κάτι που αποτελεί και κριτήριο ένταξης της περιοχής στις σημαντικές, για τα πουλιά, περιοχές της ΕΟΚ (Important Bird Areas in the EEC, ΙCBP 1981). Ανάλογο κριτήριο αποτελεί ο διαχειμάζων πληθυσμός χαραδριομορφων (τρυγγών, σκαλίδρων, χαραδριών, τουρλίδων κ.α.) που φθάνει τα 15.000 άτομα και είναι ο μεγαλύτερος από κάθε άλλο ελληνικό υγρότοπο. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει για το Βροχοπούλι (Pluvialis apricaria) που τα τελευταία χρόνια ο διαχειμάζων πληθυσμός του κυμαίνεται μεταξύ 2000 - 3500 ατόμων. Και γι αυτό το είδος όπως και για τον Λεπτοόραμφο Γλάρο (Larus genei) ισχύει το κριτήριο 1%. Σημαντικά μεγάλος είναι και ο διαχειμάζων πληθυσμός της Αβοκέτας (Recurvirostra avocetta), με αρκετές εκατοντάδες. Με πολλές εκατοντάδες διαχειμάζουν και οι διάφοροι ερωδιοί όπως ο Αργυροτσικνιάς (Εgretta alba, ) ο Ασπροτσικνιάς (Egretta garzetta) και ο Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea). Αλλά σπάνια και απειλούμενα είδη που απαντώνται στην περιοχή κατά την χειμερινή περίοδο είναι ο Αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus) με περίπου 200 άτομα, η Χουλιαρομύτα (Platalea leucordia) με περίπου 100 άτομα και το Φοινικόπτερο (Phoenicopterus ruber) με περίπου 10.000 άτομα. Οι κορμοράνοι (Phalacrocorax carbo) έχουν πρόσφατα ξεπεράσει τα 6.000 άτομα και αντικατοπτρίζουν την εξέχουσα ιχθυοπαραγωγή της περιοχής. Τέλος, στα διαχειμάζοντα αρπακτικά περιλαμβάνονται ψαραετοί, βασιλαετοί, στικταετοί και σπανιότερα χρυσαετοί και θαλασσαετοί και στεπογέρακα.
Μεταναστεύσεις: Χιλιάδες υδρόβια και παρυδάτια πουλιά σταθμεύουν στο Δέλτα και τρέφονται επί πολλές ημέρες αναπληρώνοντας τα ενεργειακά τους αποθέματα για το υπόλοιπο μακρύ ταξίδι τους. Ορισμένα είδη όπως ο Μαχητής (Philomachus pugnax), η Χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus), ο Πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea), ο Αργυροτσικνιάς (Egretta alba), ο Σιγλίγουρος (Numenius phaeopus), το Μουστακογλάρονο (Chlydonias hybridus), το Αργυρογλάρονο Chlydonias leucoptera), ο Καλαμοκανάς (Himantopus himantopus) και το Νεροχελίδονο (Glareoloa pratincola) είναι διεθνώς απειλούμενα και ο υγρότοπος της περιοχής παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιβίωσή τους. Δεκάδες είδη στρουθιόμορφων διέρχονται και σταθμεύουν στο εθνικό πάρκο. Ασποκώλες (Oenanthe sp), στριτσίδες (Hipolais sp), ποταμίδες (Acrocephalus sp), μυγοχάφτες (FIcedula sp), κεφαλάδες (Lanius sp), Φυλλοσκόποι (Phylloscopus sp) και άλλα.
Φώλιασμα: O υδροβιότοπος της περιοχής μελέτης εξακολουθεί ακόμη να παραμένει αξιόλογος και σημαντικός, όχι μόνο ως προς την διαχείμαση και τις μεταναστεύσεις των πουλιών αλλά και ως προς το φώλιασμα. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα αξιόλογη ως προς το φώλιασμα των γλαρονιών και ιδιαιτέρα του Νανογλάρονου (Sterna albifrons), του Ποταμογλάρονου (Sterna hirundo και του σπάνιου Γελογλάρονου (Gelochelidon nilotica). Επίσης φωλιάζουν αρκετά ζευγάρια Νεροχελιδόνας (Glareola pratincola), Πετροτριλίδας (Burhinus oedicnemus), Στρειδοφάγου (Himantopus ostralegus, Καλαμοκανά (Himantopus himantopus), Αβοκέτας (Recurvirostra avocetta), Θαλασσοσφυριχτή (Charadrius alexandrinus) και Κοκκινοσκέλη (Tringa totanus). Ένα ακόμη απειλούμενο είδος που εξακολουθεί να φωλιάζει στα γύρω χωριά είναι και ο Λευκοπελαργός (Ciconia ciconia). Στα χωριά φωλιάζει και το Σπιτοκιρκίνεζο (Falco naumanni) με πολλές δεκάδες ζευγάρια. Ένα ακόμη σπάνιο αρπακτικό που φωλιάζει στους μεγαλύτερους λόφους είναι ο Φιδαετός (Circaetus gallicus). Ακόμη φωλιάζουν τα όρνια (Gyps fulvus) και πετρίτες (Falco peregrinus). Τα πιο χαρακτηριστικά στρουθιόμορφα που φωλιάζουν στους αλμυρόβαλτους είναι η Γαλιάντρα (Melanocorypha calandra), η Μικρογαλιάντρα (Calandrella brachydactyla), ο Κατσουλιέρης (Galerida cristata), η Κιτρινοσουσουράδα (Motacilla cinerea) και η Λευκοσουσουράδα (Μotacilla alba).